Hello darkness, my old friend,
I've come to talk with you again,
Because a vision softly creeping,
Left its seeds while I was sleeping,
And the vision that was planted in my brain
Still remains
Within the sound of silence.
In restless dreams I walked alone
Narrow streets of cobblestone,
'Neath the halo of a street lamp,
I turned my collar to the cold and damp
When my eyes were stabbed by the flash of a neon light
That split the night
And touched the sound of silence.
And in the naked light I saw
Ten thousand people, maybe more.
People talking without speaking,
People hearing without listening,
People writing songs that voices never share
And no one dared
Disturb the sound of silence.
"Fools," said I, "You do not know.
Silence like a cancer grows.
Hear my words that I might teach you.
Take my arms that I might reach you."
But my words like silent raindrops fell
And echoed in the wells of silence
And the people bowed and prayed
To the neon god they made.
And the sign flashed out its warning
In the words that it was forming.
And the sign said, "The words of the prophets are written on the subway walls
And tenement halls."
And whispered in the sounds of silence.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Merhaba eski dostum karanlık
Seninle tekrar konuşmaya geldim
Çünkü bir görüntü yavaşça sürünürken zihnimde
Tohumlarını bıraktı ben uyurken,
Ve beynime yerleşmiş olan bu görüntü
Hala sükunetin sesi içerisinde duruyor
Huzursuz rüyalarımın içinde, yürüdüm tek başıma
Dar kaldırımlı sokaklarda,
Sokak lambasından saçılan ışığın altında
Yakalarımı soğuk ve hüzne doğru döndürdüm
Geceyi bölen neon ışığından gelen flaş tarafından gözlerim yandığında
Ve sükunetin sesine dokunduğunda
Ve çıplak ışığın içinde gördüm,
On bin tane insan, belki de daha fazla
Sesini çıkarmadan konuşan insanlar
Duymadan dinlemeyen insanlar
Hiçbir sesin paylaşmadığı şarkılar yazan,
Ve kimse de cesarete edemiyor
Bölmeye sükunetin sesini
"Aptallar" dedim, "Bilmiyorsunuz,
Kanser gibi büyür suskunluk.
Duyun sözlerimi, size öğretebilecek olanları,
Alın kollarımı , size ulaşabilecek olanları."
Lakin sözlerim, sessiz yağmur damlalarının düşüşü gibiydi
Ve sükunetin kuyusunda yankılandı.
Ve insanlar eğildi ve dua etti,
Kendi yarattıkları bir neon tanrıya
Ve birden uyarısıyla birlikte ışıldadı işaret,
Şekillenen sözlerle
Ve işaret dedi ki "Peygamberlerin sözleri,
tünellerin duvarlarında ve sahipli binaların koridorlarında yazılı."
Ve sükunetin sesi eşliğiyle fısıldadı.
